laatste verslag vanuit sri lanka
Blijf op de hoogte en volg Sietske
29 Juli 2017 | Sri Lanka, Andiambalama
Tijdens het chillen op het strand in mirissa ontmoetten we twee Nederlandse meisjes. Zei gingen de volgende ochtend surfen en vroegen of we mee wilden, dat leek ons wel wat.
S avonds lekker op het strand gegeten en als toetje bananen pannenkoek met nutella! Yum!
De volgende ochtend spullen gepakt, ontbeten op het strand en met de tuktuk naar het surfstrand. Jane en ik waren erg blij met onze eigen shirts! We hebben eerst les gekregen op het droge en ik kwam erachter dat ik veel beter met links voor surf dan rechts. En toen gingen we het water in. Na een aantal keer stond ik echt super goed. Een van de Nederlandse meiden stond op het strand foto s te maken. Iedereen was aan het juichen omdat het lekker ging. Voordat ik te dicht bij het strand kwam besloot ik van mijn plank te springen. Ik kwam verkeerd neer en hoorde krak. Ik merkte dat ik niet meer op mijn voet kon staan. Ik moest nog snel de leach losmaken wat mijn enkel kreeg een ruk van de plank die door de golven werd mee gesleurd. Ik zwaaide naar het strand dat iemand me moest komen helpen. En daar staken ze hun duim omhoog dat het zo goed ging. Het duurde even voor ze door hadden dat het niet goed was. Al snel werd ik uit het water geholpen en op een tafel neergezet. Jane kwam snel het water uit om me te helpen. Ik had het gevoel dat ik moest overgeven en dat ik zou flauwvallen. Iedereen was heel lief. Mijn voet werd gekoeld en ze zeiden dat het niet gebroken was. Op aandringen van mij is Jane nog even verder gaan surfen. We moesten immers toch goede foto s hebben ;). Daarna zijn we met de surfleraren naar een sri lankaanse dokter gegaan. Hij zei ook dat het niet gebroken was. Hij deed een soort modder van kruiden op mijn voet. Daarna bananen bladeren en verband. We hebben de meiden opgehaald bij de surfspot en de rest van de dag gerelaxt op het strand en spelletjes gespeeld. Daarna met de tuktuk naar het hotel. We kregen in eens korting van de tuktuk driver ;).
Aangekomen bij het hotel hebben we even overleg gehad met de eigenaar van het hotel. Dat is trouwens een echte aanrader sailors mirissa! Schoon en op een toplocatie en de mensen zijn er super aardig en behulpzaam. Ik hoorde krak toen ik op het zand terecht kwam en Jane vertrouwde het toch ook niet helemaal, dus toch met de eigenaar even naar het ziekenhuis gegaan. Je betaald eerst om de dokter te zien, dan voor een foto en voor iedere handeling/afspraak moet je even langs de kassa. Gelukkig had Jane alles onder controle! De chirurg kon het niet goed zien op de foto, dus gingen we nog een leer op de foto. Er was een verpleger die mij steeds rond reed, super lief. Nog een foto gemaakt, waarop een breuk in, denk ik mijn enkel te zien is. Of misschien toch mijn hiel... we zullen het in Nederland horen ;). Ik moest zo hard huilen, niet omdat het pijn deed, maar dat betekende geen Maldiven voor mij. Twee keer vliegen en boot op en af was niet echt een optie en ik moest mijn ouders nog inlichten, want die wisten nog van niets. Omdat de kruiden er nog omheen zaten, moesten we dat er eerst afwassen. Jane en ik deden dit samen. Toen min. Enkel schoon was, schrok ik hoe dik die was. Jane schrok ook, maar bleef klamheid zelve. Deed alsof er niets aan de hand was. LAter vertelde ze dit. Omdat de chirurg alleen de buitenkant van mijn bot kon zien, moest er nog een ct scan gemaakt worden. Dit apparaat was niet in dit ziekenhuis aanwezig, dus werd ik, jawel, met een ambulance naar een ander ziekenhuis gebracht. Werd vastgebonden op een brancard. Ik probeerde nog te protesteren, ik kon best hinkelen of met de rolstoel, maar nee op de brancard de ambulance in. Jane mocht gelukkig mee. En ook ging de man die mee rondreed en een zuster mee. We hadden een kleine ambulance party ;). Na de scan weer terug naar het andere ziekenhuis en daar concludeerde de dokter ook dat het beter was al ik naar huis ging. Ik zit met mijn kuit en voet in het gips en de rest zit in het verband. De hoteleigenaar en zijn vrouw, die ongerust was en naar het ziekenhuis gekomen was, hebben ons terug gebracht. De arts had liever dat ik bleef, maar Jane en ik waren het er al snel overeen dat dat niet was wat ging gebeuren. En Jane riep steeds, i can take care of her, no worries.
In het hotel mijn ouders gebeld die contact hebben gehad met Interpolis voor een terug vlucht. De volgende dag hebben we krukken gescoord. En gechilled bij een strandtent. S avonds een poging tot douchen gedaan en heerlijk op het strand gegeten. Jane is super lief en zorgzaam. Ik vind het maar ongemakkelijk dat zij alles moet doen, maar dat mag ik niet meer van haar zeggen.
De volgende dag zijn we met de taxi naar Negombo gegaan. We zijn nog gestopt bij een turtlehospital. We hebben kleine schildpadden vast mogen houden en de meneer die daar werkt heeft ons heel veel info gegeven. Als de schildpadden weer beter zijn, worden ze uitgezet naar zee. De dokter moet hen dan wel eerst gecheckt hebben.
S avonds kwamen we aan in een AirPort hotel en kregen we een upgrade van onze kamer. Echt super mooi. We ontmoetten twee gasten uit Spanje en hebben s avonds met hen gegeten. Jane en ik verheugde ons onwijs op de airco en lekkere bedden. We hebben nog lekker thee gezet voordat we gingen slapen. En wat lagen die bedden goed. De deur had Jane dicht weten te maken met een theelepel, omdat er geen slot opzat. S avonds hoorde we gerommel aan onze deur. In eerste instantie dachten we dat het de wind was, maar het bleef maar doorgaan. Voor alle zekerheid hadden we mijn krukken tussen ons in, in bed gelegd, zodat we in ieder geval konden slaan. We waren er helemaal klaar voor. En toen rammelde weer iemand aan onze deur. Jane en ik gilden tegelijk who is there? Waarop Jane uit bed sprong en er nog achteraan gilde; if you come in, I'll hurt you. Ze is een ware held! Daarna beide geen oog meer dicht gedaan. De volgende ochtend konden we er wel om lachen. Vanmorgen samen ontbeten en een nieuwe poging gedaan tot douchen. Hiervoor moest een plastic stoel bij de buren worden geleend. Na lang piekeren heeft Jane besloten dat ze toch alleen naar de Maldiven gaat. Iedereen moest beloven goed voor mij te zorgen vandaag en Jane heeft beloofd te genieten voor twee en allemaal
Mooie foto s te maken.
Ik vlieg vanavond naar huis en kan vandaag in het hotel blijven. Er is voor de vlucht assistentie geregeld en ik vlieg business class. Yolo!
Dit was dus de laatste blog! Dankjewel voor alle leuke reactie en het meelezen. Tot in Nederland.
En Jane bedankt voor de gezelligheid, lol en verzorging.
S avonds lekker op het strand gegeten en als toetje bananen pannenkoek met nutella! Yum!
De volgende ochtend spullen gepakt, ontbeten op het strand en met de tuktuk naar het surfstrand. Jane en ik waren erg blij met onze eigen shirts! We hebben eerst les gekregen op het droge en ik kwam erachter dat ik veel beter met links voor surf dan rechts. En toen gingen we het water in. Na een aantal keer stond ik echt super goed. Een van de Nederlandse meiden stond op het strand foto s te maken. Iedereen was aan het juichen omdat het lekker ging. Voordat ik te dicht bij het strand kwam besloot ik van mijn plank te springen. Ik kwam verkeerd neer en hoorde krak. Ik merkte dat ik niet meer op mijn voet kon staan. Ik moest nog snel de leach losmaken wat mijn enkel kreeg een ruk van de plank die door de golven werd mee gesleurd. Ik zwaaide naar het strand dat iemand me moest komen helpen. En daar staken ze hun duim omhoog dat het zo goed ging. Het duurde even voor ze door hadden dat het niet goed was. Al snel werd ik uit het water geholpen en op een tafel neergezet. Jane kwam snel het water uit om me te helpen. Ik had het gevoel dat ik moest overgeven en dat ik zou flauwvallen. Iedereen was heel lief. Mijn voet werd gekoeld en ze zeiden dat het niet gebroken was. Op aandringen van mij is Jane nog even verder gaan surfen. We moesten immers toch goede foto s hebben ;). Daarna zijn we met de surfleraren naar een sri lankaanse dokter gegaan. Hij zei ook dat het niet gebroken was. Hij deed een soort modder van kruiden op mijn voet. Daarna bananen bladeren en verband. We hebben de meiden opgehaald bij de surfspot en de rest van de dag gerelaxt op het strand en spelletjes gespeeld. Daarna met de tuktuk naar het hotel. We kregen in eens korting van de tuktuk driver ;).
Aangekomen bij het hotel hebben we even overleg gehad met de eigenaar van het hotel. Dat is trouwens een echte aanrader sailors mirissa! Schoon en op een toplocatie en de mensen zijn er super aardig en behulpzaam. Ik hoorde krak toen ik op het zand terecht kwam en Jane vertrouwde het toch ook niet helemaal, dus toch met de eigenaar even naar het ziekenhuis gegaan. Je betaald eerst om de dokter te zien, dan voor een foto en voor iedere handeling/afspraak moet je even langs de kassa. Gelukkig had Jane alles onder controle! De chirurg kon het niet goed zien op de foto, dus gingen we nog een leer op de foto. Er was een verpleger die mij steeds rond reed, super lief. Nog een foto gemaakt, waarop een breuk in, denk ik mijn enkel te zien is. Of misschien toch mijn hiel... we zullen het in Nederland horen ;). Ik moest zo hard huilen, niet omdat het pijn deed, maar dat betekende geen Maldiven voor mij. Twee keer vliegen en boot op en af was niet echt een optie en ik moest mijn ouders nog inlichten, want die wisten nog van niets. Omdat de kruiden er nog omheen zaten, moesten we dat er eerst afwassen. Jane en ik deden dit samen. Toen min. Enkel schoon was, schrok ik hoe dik die was. Jane schrok ook, maar bleef klamheid zelve. Deed alsof er niets aan de hand was. LAter vertelde ze dit. Omdat de chirurg alleen de buitenkant van mijn bot kon zien, moest er nog een ct scan gemaakt worden. Dit apparaat was niet in dit ziekenhuis aanwezig, dus werd ik, jawel, met een ambulance naar een ander ziekenhuis gebracht. Werd vastgebonden op een brancard. Ik probeerde nog te protesteren, ik kon best hinkelen of met de rolstoel, maar nee op de brancard de ambulance in. Jane mocht gelukkig mee. En ook ging de man die mee rondreed en een zuster mee. We hadden een kleine ambulance party ;). Na de scan weer terug naar het andere ziekenhuis en daar concludeerde de dokter ook dat het beter was al ik naar huis ging. Ik zit met mijn kuit en voet in het gips en de rest zit in het verband. De hoteleigenaar en zijn vrouw, die ongerust was en naar het ziekenhuis gekomen was, hebben ons terug gebracht. De arts had liever dat ik bleef, maar Jane en ik waren het er al snel overeen dat dat niet was wat ging gebeuren. En Jane riep steeds, i can take care of her, no worries.
In het hotel mijn ouders gebeld die contact hebben gehad met Interpolis voor een terug vlucht. De volgende dag hebben we krukken gescoord. En gechilled bij een strandtent. S avonds een poging tot douchen gedaan en heerlijk op het strand gegeten. Jane is super lief en zorgzaam. Ik vind het maar ongemakkelijk dat zij alles moet doen, maar dat mag ik niet meer van haar zeggen.
De volgende dag zijn we met de taxi naar Negombo gegaan. We zijn nog gestopt bij een turtlehospital. We hebben kleine schildpadden vast mogen houden en de meneer die daar werkt heeft ons heel veel info gegeven. Als de schildpadden weer beter zijn, worden ze uitgezet naar zee. De dokter moet hen dan wel eerst gecheckt hebben.
S avonds kwamen we aan in een AirPort hotel en kregen we een upgrade van onze kamer. Echt super mooi. We ontmoetten twee gasten uit Spanje en hebben s avonds met hen gegeten. Jane en ik verheugde ons onwijs op de airco en lekkere bedden. We hebben nog lekker thee gezet voordat we gingen slapen. En wat lagen die bedden goed. De deur had Jane dicht weten te maken met een theelepel, omdat er geen slot opzat. S avonds hoorde we gerommel aan onze deur. In eerste instantie dachten we dat het de wind was, maar het bleef maar doorgaan. Voor alle zekerheid hadden we mijn krukken tussen ons in, in bed gelegd, zodat we in ieder geval konden slaan. We waren er helemaal klaar voor. En toen rammelde weer iemand aan onze deur. Jane en ik gilden tegelijk who is there? Waarop Jane uit bed sprong en er nog achteraan gilde; if you come in, I'll hurt you. Ze is een ware held! Daarna beide geen oog meer dicht gedaan. De volgende ochtend konden we er wel om lachen. Vanmorgen samen ontbeten en een nieuwe poging gedaan tot douchen. Hiervoor moest een plastic stoel bij de buren worden geleend. Na lang piekeren heeft Jane besloten dat ze toch alleen naar de Maldiven gaat. Iedereen moest beloven goed voor mij te zorgen vandaag en Jane heeft beloofd te genieten voor twee en allemaal
Mooie foto s te maken.
Ik vlieg vanavond naar huis en kan vandaag in het hotel blijven. Er is voor de vlucht assistentie geregeld en ik vlieg business class. Yolo!
Dit was dus de laatste blog! Dankjewel voor alle leuke reactie en het meelezen. Tot in Nederland.
En Jane bedankt voor de gezelligheid, lol en verzorging.
-
29 Juli 2017 - 10:02
Karin:
Lieve Siets, wat is dit balen zeg....en wat een verhaal....
Gelukkig kun je na al je verslagen te hebben gelezen terug kijken op een geweldige reis.
Take Care meis Xxx -
29 Juli 2017 - 10:17
Albert:
Goede terug reis en Jane nog even goed uitrusten van het verzorgen van je reisgenoot. -
29 Juli 2017 - 10:54
Els :
Jammer voor je siets dat je reis zo moet eindigen. Er komt vast nog wel een tweede kans om richting Maladieven te gaan. Jane dank je wel voor je lieve zorgen voor Sietske en probeer toch te genieten. Lieve siets sterkte met de terugreis en tot morgen in Dusseldorf. Xxx -
29 Juli 2017 - 13:06
Wim:
Wat jammer, Sietske, dat er zo een eind aan de vakantie gekomen is. Fijn dat Jane zo goed voor je gezorgd heeft. Voor jou sterkte en beterschap, voor Jane nog een mooie verdere vakantie!! Lieve groet aan jullie twee!! -
29 Juli 2017 - 13:36
Carolien:
Hoi Sietske, nu kan ik wat uitgebreider lezen hoe het allemaal is gegaan. Wat fijn dat Jane bij je was he? Wel heel jammer dat je nu niet naar de Malediven kunt, dat is echt heel erg balen. Maar ik moet zeggen dat het wel een heel verstandige beslissing van je is! Groetjes aan Jane en goede terugreis gewenst, liefs Carolien
-
29 Juli 2017 - 16:48
Lisanne:
Lieve Siets, wat een pech! Fijn dat Jane bij je in de buurt was als ik het zo lees. Goed dat je het allemaal als een avontuur blijft zien! Zoals je al zei: Die ambulance kan weer van je lijstje af ;) Goede terug reis en geniet van die bussiness class! Dat is op zichzelf al een avontuur! Liefs xx -
29 Juli 2017 - 16:48
Lisanne:
Lieve Siets, wat een pech! Fijn dat Jane bij je in de buurt was als ik het zo lees. Goed dat je het allemaal als een avontuur blijft zien! Zoals je al zei: Die ambulance kan weer van je lijstje af ;) Goede terug reis en geniet van die bussiness class! Dat is op zichzelf al een avontuur! Liefs xx -
30 Juli 2017 - 07:25
Brigitte :
Jee, wat een pech voor je. Wel heel fijn dat je met Jane was en niet alleen dit jaar. Ik hoop dat het allemaal meevalt. Veel beterschap! x -
30 Juli 2017 - 12:31
Cindy:
He wat ontzettend balen Siets! Echt niet tof om in het buitenland naar artsen en ziekenhuizen te moeten. In eigen land vertrouw je dat toch het beste... Maar gelukkig had je fijne mensen om je heen die om je bekommerden. Enne...de Malediven komen gewoon een bolgende keer aan de beurt!
Is een mooie actie surffoto van jou wel gelukt? Want die blijft natuurlijk voor de rest van je leven een foto met een avondvullend verhaal -
30 Juli 2017 - 19:54
Kimberley :
Pfff. .. jeetje zeg. Ik heb al ff geen telefoon meer en Patrick zei dat hij iets zag staan op Facebook over je voet. .. dus ff zoeken naar je blog. Wat k* t. Ben je nu al thuis? En dat nog even naar de dokter natuurlijk. ...
Sterkte en ik laat snel iets van me horen. Xxx -
30 Juli 2017 - 19:58
Jolanda:
Jeetje Sietske.... Dat is heel vervelend zeg. Beterschap! Groetjes, Jolanda -
30 Juli 2017 - 20:15
Heleen:
Sterkte Sietske, en een goede reis naar huis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
